Στο τέλος να φανείς γενναίος

Ακουσα ιαχής κραυγή
θα'ναι στα δίπλα μέρη
 Άγιε μου Γιάννη γητευτή
πιάσε και συ μαχαίρι

Κοντεύουν τ'άλογα ορδές
οι σκύλοι αλυχτάνε
χαμούς ακούω και βροντές
όλοι οι χρησμοί ξεσπάνε

Χρησμοί που όλα τα' βλεπαν
του χθες του πριν του τώρα
τα μνήματά μας άνοιγαν
με ψέμματα για δώρα

Και τώρα οι πόρτες ανοιχτές
και για άμυνα που λόγος
βροντές και πάλι δυνατές
δε σώνει μας ο ψόγος

Μα κοίτα νέε σαλπιγγτή
όταν σου πουν το "πάμε"
άκου τον άθλιο ποιητή
και να τους πεις "φοβάμαι"

Φοβάμαι δίκιο σας να βρω
γιατί θα είναι κρίμα
δε θέλω μόνος να βρεθώ
στης ανομιάς το βήμα...

Και τότε φίλε άγνωστε
θα είσαι αλήθειας νέφη
μα ποιος γενναίος χάθηκε
σαν την αλήθεια βρέχει;....