Πανελλήνιες 2012 εως σήμερα.

Μέχρι σήμερα, τα θέματα των Πανελληνίων, όσον αφορά στα φιλολογικά μαθήματα, είναι αρκετά βατά και προβλεφθέντα.Αν εξαιρέσουμε το θέμα της έκθεσης περί Τέχνης, που ίσως δεν ήταν στα πρώτα θέματα προς συζήτηση αλλά ήταν πάντα παρόν, τα υπόλοιπα ήταν σχετικά προβλέψιμα.Κυρίως δε ο Καβάφης και η σύγκριση με το Λειβαδίτη, ήταν κάτι που καιρό τώρα το είχαμε προβλέψει ως κάτι εξαιρετικά πιθανό.Στην Ιστορία τίποτα το αναπάντεχο.

Από την άλλη έμαθα ότι ακυρώνεται θέμα στη Βιολογία;;;!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Οι άνθρωποι είναι, ως προς αυτό, ερασιτέχνες και μάλλον πρέπει να ελεγχθούν γνωστικώς.

Μονόλογος

                                                              Σαν άνοιξη ξεπρόβαλες

                                                              στην πνιγηρή ζωή μου,

                                                              ανθίσανε τα γιασεμιά

                                                              κι οι κρίνοι στην αυλή μου.

                                                              Σαν καλοκαίρι έμεινες

                                                              που θάλασσα μυρίζει,

                                                              η ανάσα σου για κύμα μου

                                                              που την καρδιά ποτίζει.

                                                             Φθινόπωρο δεν ήθελα 

                                                             να'ρθει γιατί φοβάμαι

                                                             πως θα ξεσπάσουνε βροχές

                                                             και πάλι μόνος θα'μαι.

                                                             Κι ήρθε ο χειμώνας ο βαρύς

                                                             με χιόνι και σκοτάδια,

                                                             με κύκλωσαν τα σύννεφα

                                                             και που ψυχή για χάδια...

                                                             Ας έρθει πάλι η άνοιξη

                                                             ας έρθει καλοκαίρι,

                                                             να ζήσω την κατάνυξη

                                                             με το δικό μου ταίρι.

Εμπειρίες

Αχ! τί κρίμα να ελπίζεις και άλλα να'χεις στην καρδιά σου
και όλα μάλλον σάρκα παίρνουν δίχως τη μικρή λαλιά σου.

Αχ! τί άδικο που είναι τόσο δίκαιο πάντα να'χεις
κι άλλοι πάντα δίκιο να'χουν που δε θέλουν να υπάρχεις.

Αχ!τί ψεύτικο που μοιάζει μπράβο νέε όταν σου λένε
να γελούν με τα δεινά σου και με τις χαρές να κλαίνε.

Αχ!τί σέρτικο που δείχνει όλους να κοιτάς στα μάτια,
και όλοι μπρος στη λεβεντιά σου νέε να γεννούν κομμάτια.

Αχ!πώς θα'θελα να γίνει λίγο αλλιώτικος ο κόσμος
οι κακοί να γίνουν στάχτη να τους κάψει ο κοσμονόμος.

Α!πώς θα'θελα να υπάρχει μια βουβή φωνή  μονάχα,
να μου λέει για τα δικά σου και για όσα ίσως θα'χα.

Αχ!τα βράδια πώς σε θέλω και πώς θα'θελα να έρθεις,
να σου λέω τα μυστικά μου να σου δίνω υποσχέσεις.

Αχ!τί  άλλο θε μου να'βρω να ρωτήσω τους διαβάτες,
πόσο με λυπούν τα μισή και του νόμου οι προστάτες.

Αχ!και πόσα βράδια κλαίω στο φεγγάρι σα μιλάω,
πόσα φύγαν καλοκαίρια και για πόσα θα πονάω;

Απ'το βάθος του χρόνου

Μου έλεγαν ραγιά για σκύψε το κεφάλι,
κι εγώ έβλεπα τον Κίμωνα κι αναθαρρούσα πάλι.

Μου έλεγαν το μέλλον μου φαιό πολύ και μαύρο,
κι εγώ έβλεπα τον Πλάτωνα θάρρος και ζήση να'βρω.

Μου έλεγαν γονάτισε και λόγο πια μη βγάλεις
κι έλεγα "Αλέξανδρε, γονάτισες τις Τράλλεις".

Μου έλεγαν δεν έμαθες τα πράγματα πως έχουν,
οι Έλληνες στις Πλαταιές και στη Σηστό θα τρέχουν.

Μου έλεγαν πως έσβησε του Έλληνα ο οίστρος,
γονάτισε στο Φίλιππο η Ιλλυριά κι ο Ίστρος.

Δεν ήξεραν οι αμαθείς Έλληνας τι σημαίνει,
βουλιάζει μια και στη στιγμή απο τα βάθη βγαίνει.