Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Πόσο δρόμο για τη Δύση;

Είπες βοήθεια θα'ρθει
κι ήμουν στο πιο ψηλό σκαλί
κι είπα θα δείξει

Είπες  το φως δε θα χαθεί
κι ήμουν στο δεύτερο σκαλί
μύριζε αλήθεια..

Είπες  θα αντέξει το κερί
κι ήμουν στο μεσιανό σκαλί
κι όλο γελούσα..

Είπες θα έρθει Κυριακή
κι ήμουν στο επόμενο σκαλί
και έσβησε η ελπίδα

Είπες θα φύγεις το πρωΐ
κι έχασα κάθε πια σκαλί
και γύρω σκοτάδι

Είπες πως χάθηκε η πνοή
κι ήτανε Θε μου Κυριακή
κοίτα που βράδιασε πάλι..

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Μου χαμογέλασε η μυρτιά..

Πρωΐ τ'Απρίλη ήταν θαρρώ
και ήταν το δάκρυ μου υγρό
και τη συνάντησα μετά
κι είπα :Καλώς την τη Μυρτιά!

-Πες μου Μυρτιά πώς από'δω;
-Βγήκα τον ήλιο να χαρώ
-Και τώρα μόνη για που πας;
-Πάω στα μέρη που αγαπάς..

-Μα το στρατί είναι μακρό
-Παίρνω το δρόμο που μπορώ
-Μα θα χαθείς βρε μοναχή
-Ίσως με πιάσει κι η βροχή

-Άκου Μυρτιά θα'ρθω κι εγώ
-Όχι, τί λες, μα το Θεό
-Ξέρω το δρόμο πιο καλά
-Θα σε κουράσουν τα παλιά

-Όχι Μυρτιά θα' ρθω κι εγώ..
-Έλα μα άκου να σου' πω
-Πες μου τί τάχα άλλο πια
-Πάρε μια πέτρα, μόνο μια

-Τί να την κάνω βρε Μυρτιά;
-Ρίχτην να πάρει τα παλιά
-Να που τη ρίχνω να χαθεί
-Πάει του χθες μου το κλαδί!

-Είσαι χαρούμενη Μυρτιά;
-Κοίτα που ανθίσαν τα κλαδιά!
-Είμαι χαρούμενος κι εγώ
-Όλο τον κόσμο αγαπώ!

Έτσι αφού είπανε κι οι δυό
πήραν το δεύτερο στενό
και λησμονήσαν τα παλιά
κι όλο γελούσε η Μυρτιά...

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Έχω δικαίωμα στο λόγο

Αλήθεια, κάποιες μέρες του χρόνου, μοιάζουν να είναι τελείως ξεχωριστές.Έτσι και η χθεσινή 17η Νοέμβρη ήταν μια τέτοια ημέρα.Όπως κάθε χρόνο, κατέβηκα στο Πολυτεχνείο να σταθώ ένα λεπτό μπροστά από το μνημείο τιμής και να αφουγκραστώ τη γύρω ατμόσφαιρα, αλλά γοργά αντιλήφθηκα ότι κάποια πράγματα απλώς ήταν παράταιρα

1)Είναι λάθος αδικία και ιστορική ανακρίβεια όταν μιλάμε για εξέγερση να μονοπολεί το στόχο της μελέτης μας το κίνημα των φοιτητών.Ασφαλώς και έχει περίοπτη θέση αλλά αν δεν εξεγείροταν κύριοι ο απλός Έλληνας (οικοδόμος-τονίζω το οικοδόμος-, μικροτεχνίτης,μαραγκός,υδραυλικός κτλ.), δηλαδή αυτός που πνιγόταν από την έλλειψη δημοκρατικού οξυγόνου, πολύ φοβάμαι ότι η προσπάθεια θα είχε πνιγεί λίγο μετά την εκκίνηση.

2)Επειδή βρέθηκα εκεί και είδα μία προς μία τις ανθοδέσμες, παρατήρησα πως στη άκρη απο αριστερά δέσποζε εκείνη που είχε κατατεθεί από τη Βουλή των Έλληνων.Λίγο μετά μπήκε μια άλλη μπροστά της.Πέρασα μετά από 25 λεπτά και πάλι δέσποζε εκείνη της Βουλής.Σαν ένα αόρατο χέρι να τράβηξε την άλλη, κάποιου άλλου λιγότερο γνωστού, για να τονίσει το αγωνιστικό φρόνημα των "Εθνοπατέρων".Ελπίζω να είναι αυτό το αόρατο χέρι και όχι να έγινε εσκεμμένα , ώστε να δηλώσει ότι η Βουλή μετρά μεγαλύτερο πάθος για τη μνήμη των θυμάτων από τον ανώνυμο Έλληνα.

3)Είναι κρίμα και άστοχο, το ΚΚΕ να καπελώνει την όλη απόδοση τιμής και μνήμης.Δηλαδή δεν το κατάλαβα:εγώ που πλέον- τονίζω το πλέον, άρα κάποτε το έκανα- δεν υποστηρίζω το ΚΚΕ, δεν έχω το δικαίωμα να πάρω ένα μικρόφωνο έξω από το κτήριο και να παίζω Θεοδωράκη και Μαρκόπουλο και Ξαρχάκο;Από την άλλη τί είναι αυτή η συνήθεια να μοιράζουν κουπόνια για τη στήριξη του ΚΚΕ;Φαντάζεστε να το έπρατε το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ ή φερ'ειπείον η Χρυσή Αυγή, έξω από το Πολυτεχνείο,Αλήθεια κύριοι του ΚΚΕ, οι κρατικές επιχορηγήσεις που έχετε λάβει που πήγαν;Αλήθεια κύριοι του ΚΚΕ, τα χέη για τα προειλημμένα έσοδα, χρήματα δικά μας, πώς θα επιστραφούν;Το ίδιο ερώτημα βαρύνει όλα τα πολιτικά κόμματα, για να μη θεωρηθώ ακροδεξιός, μόλο που αφαλώς δεν είμαι.

4)Εχθές έξαφνα, σε κάθε τετράγωνο του ευρύτερου κέντρου υπήρχαν ομάδες της Αστυνομίας που φύλατταν Θερμοπύλες!!!Αλήθεια, τις καθημερινές και δη τα βράδια γύρω από Θεμιστοκλέους,Σολωμού,Αθηνάς,Θεάτρου,Αχαρνών κτλ.κτλ.κτλ. πού είναι;;;;;;;;;
Και η εικόνα που κέρδισε το Oscar ήταν 2 τετράγωνα πριν το Πολυτεχνείο που σε ένα οικοδομικό τετράγωνο είχαν στοιβάξει γύρω στους 35 τοξικομανείς...Και ως εκ θαύματος, εκεί δεν υπήρχε αστυνομία....

5)Η γενιά του Πολυτεχνείου, έζησε μια ιστορική στιγμή.Έζησε την επιστροφή στο λόγο και τη δημοκρατία, έζησε την επιστροφή στην ισηγορία και την ισονομία.Φευ!Η γενιά του Πολυτεχνείου θα έχει και την ιστορική ευκαιρία να πνίξει το έθνος και να το οδηγήσει στην πλήρη ταπείνωση και εξαθλίωση.Οι αυτοκτονίες έδωσαν το στίγμα.Ακόμη δεν το πιάσατε;;;
Μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί....

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Όσο θ'ανθίζουν οι Μυρτιές

Πότε θαρρείς θα χρειαστεί το θάρρος σου να δείξεις;
Γέρασα και με κούρασαν οι δήθεν επιδείξεις..

Πότε φρονείς θα 'ναι καιρός τη ρώμη σου να δείξεις;
Τρέξε μωρέ που'σαι παιδί να δώσεις αποδείξεις..

Πότε θα σμίξουν οι φωνές και θα ακουστούν στα πέρα;
Πάει καιρός που σβήσανε οι νότες στον αέρα..

Πότε θα ανέβουν κι οι νεκροί το δρόμο να φωτίσουν;
Τρέμω μη χάσουν το στρατί και οι ψυχές λυγίσουν..

Πότε μα πότε αληθινά θα μου κρατάς το χέρι;
Κοίτα σταμάτησε η βροχή κι ο ήλιος πάλι χαίρει..


Αχάριστος που'σαι μικρέ να αντιμιλάς στον χρόνο
θα σου'ναι άγνωστος αυτός που προκαλεί τον πόνο...



Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Το όνομά σου Χαραυγή...

Στη θάλασσα λαμπίριζε
το βλέμμα σου σαν άστρο
στο νου μου ευθύς τριγύριζε
της νιότης σου το κάστρο

Δυο μάτια μπλε σα ουρανοί
δυο χείλη κερασένια
οι ουρανοί σου γαλανοί
και τα μαλλιά σου σένια

Η άνοιξη σε ζήλεψε
σα σ'είδε μες στο δείλι
το όνομά σου γύρεψε
να μάθει τον Απρίλη

Και συ της είπες Χαραυγή
με λέν τα χελιδόνια
το τραγουδάν τη χρυσαυγή
τα κρίνα και τ' αηδόνια

Μαζί σου θέλω Χαραυγή
να βγω γλυκό σεργιάνι
του Αυγούστου δροσερή αυγή
στης Σούδας το λιμάνι...


Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Χαραυγή

Όσο λαλεί σαν πετεινός
ο ήλιος δε λυγάμε
μοιάζει γαλάζιος ο ουρανός
και πιο αργά γερνάμε

Όσο θα φέγγει ο αυγερινός
τις νύχτες θα κοιμάμαι
χαλάλι να'μαι νηστικός
χαλάλι να  φοβάμαι

Όσο θα στέκει η καρδιά
στη θέση της ελπίζω
όσο θα ανθίζει η Μυρτιά
πως χαίρομαι νομίζω

Όσο θα λάμπει η χαραυγή
το αίμα δεν παγώνει
όσο θα βγάζουμε κραυγή
ο κύκλος δεν ισιώνει

Όσο θα πλέει στη θάλασσα
το κύμα μου μερώνω
όσα όνειρα κι αν χάλασα
ανάστημα σηκώνω

Όσο κι αν θέλεις Χάροντα
παρέα σου δεν είμαι

τον  Ήλιο τον Ηλιάτορα
αν έχεις ταίρι μείνε...





Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Μετά τη δωδεκάτη μεσημβρινή

Ποιος σου έδωσε τη ρώμη
στο όνομά μου να γελάς
τι με μόλυνε ακόμη
αφού ξέρεις, τί ρωτάς;

Τί θαρρείς λοιπόν γελοίε
άθλιε δούλε φουκαρά
άνθρωπε λειψέ κι αστείε
που σε "φάγαν" τα λεφτά!

Δούλε υπήκοε του Φράγκου
και ιππότη του χαμού
έρμαιο είσαι μα του κάκου
θα βγεις σ'άκρη ενός γκρεμού.

Ιταμέ και τιποτένιε
ψεύτη δόλιε υποκριτή
δόξα ζήταες καημένε
μα σε έβρηκε η ντροπή.

Μοναχός τώρα γυρίζεις
και πεθαίνεις μοναχός
μέσα στο άσπρο εσύ μαυρίζεις
και σαπίζεις δυστυχώς.

Εγώ τα'λεγα της κάρας
μα με έλεγες τρελό
ποιητή της μιας δεκάρας
και φθηνό μηδενικό

Κοίτα τώρα δεκανίκι
και φθηνέ εκβιαστή
εσύ μοιάζεις με σκουλήκι
κι εγώ μ'ένα αγωνιστή!

Την επόμενη όμως μέρα
να ακούσεις τον τρελό
του Έλληνα η καλημέρα
δε σηκώνει τρομαγμό.. 




Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Στο τέλος να φανείς γενναίος

Ακουσα ιαχής κραυγή
θα'ναι στα δίπλα μέρη
 Άγιε μου Γιάννη γητευτή
πιάσε και συ μαχαίρι

Κοντεύουν τ'άλογα ορδές
οι σκύλοι αλυχτάνε
χαμούς ακούω και βροντές
όλοι οι χρησμοί ξεσπάνε

Χρησμοί που όλα τα' βλεπαν
του χθες του πριν του τώρα
τα μνήματά μας άνοιγαν
με ψέμματα για δώρα

Και τώρα οι πόρτες ανοιχτές
και για άμυνα που λόγος
βροντές και πάλι δυνατές
δε σώνει μας ο ψόγος

Μα κοίτα νέε σαλπιγγτή
όταν σου πουν το "πάμε"
άκου τον άθλιο ποιητή
και να τους πεις "φοβάμαι"

Φοβάμαι δίκιο σας να βρω
γιατί θα είναι κρίμα
δε θέλω μόνος να βρεθώ
στης ανομιάς το βήμα...

Και τότε φίλε άγνωστε
θα είσαι αλήθειας νέφη
μα ποιος γενναίος χάθηκε
σαν την αλήθεια βρέχει;....

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

4 λεπτά από το Γρανικό (ή Πάσσοφος λαός)

Αχ! Ξύπνα πάσσοφε λαέ
οι σάλπιγγες θεριεύουν
οι πάτρονες αθάνατε
νομίζω σε δουλεύουν.

Σε δίνουν άλαλη βορά
σε άγρια νύχια λεία
για ακόμη άλλη μια φορά
η ίδια ιστορία

Τί ψάχνεις πάσσοφε λαέ
ποιά τάχα αυγή κοιτάζεις
γιατί σωπαίνεις οιμέ
και μόνο αναστενάζεις;

Λυπάμαι για τη δυστυχιά
σοφέ λαέ και εργάτη
εσύ τους έβγαλες δουλειά
κι αυτοί το ενα μάτι

Εσύ λαέ ποθείς χαρά
κι αυτοί ποθούνε δάκρυ
για πολλοστή λαέ φορά
σε κάνανε στην άκρη.

Μην κλαις λαέ και μη θρυνείς
συ ξέρεις απ΄αγώνα
πήρες τον ρου τσ'Ανατολής
και βγήκες Βαβυλώνα.

Στο ύψος σου  λαέ λοιπόν
και πάψε να λυπάσαι
συ εχεις λαμπρό τρανό παρόν
καλά να το θυμάσαι.. 

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Τώρα ή Ποτέ

Κι όταν μας βρήκε χαλασμός
είπες θα μπεις στους πρώτους
θα έμοιαζες τάχα εσύ σεισμός
ξύπνημα στους ανθρώπους

Είπες και άλλα εσύ πολλά
και ψέμματα χιλιάδες
κι έκαναν όνειρα τρελά
οι κόσμοι κι οι φυλλάδες

Κι είπα κι εγώ "Ίσως μπορεί,
αλήθεια να μας λέει"
μα σύννεφο έπεσε βαρύ
που τις ψυχές μας καίει

Τώρα συ ψάχνεις να κρυφτείς
και στάχτες πίσω αφήνεις
θέλησες νέκταρ να γευτείς
μα γύρω αίμα δίνεις

Κρύψου λοιπόν και έχε γεια
δειλέ και ανάξιε "φίλε"
ασήμαντος κατέστης πια
μαύρε και γκριζε ήλιε

Και σαν περάσεις στα παλιά
κι ευλογημένα μέρη
θα βρεις τα μίση τα πολλά
που'χεις σε "φίλους" φέρει

Ανάξιε ξένε γεια χαρά
και μάθε ακόμη ένα
για σένα χάθηκε η χαρά
στα ντόπια και στα ξένα...



Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Πανελλήνιες 2012 εως σήμερα.

Μέχρι σήμερα, τα θέματα των Πανελληνίων, όσον αφορά στα φιλολογικά μαθήματα, είναι αρκετά βατά και προβλεφθέντα.Αν εξαιρέσουμε το θέμα της έκθεσης περί Τέχνης, που ίσως δεν ήταν στα πρώτα θέματα προς συζήτηση αλλά ήταν πάντα παρόν, τα υπόλοιπα ήταν σχετικά προβλέψιμα.Κυρίως δε ο Καβάφης και η σύγκριση με το Λειβαδίτη, ήταν κάτι που καιρό τώρα το είχαμε προβλέψει ως κάτι εξαιρετικά πιθανό.Στην Ιστορία τίποτα το αναπάντεχο.

Από την άλλη έμαθα ότι ακυρώνεται θέμα στη Βιολογία;;;!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Οι άνθρωποι είναι, ως προς αυτό, ερασιτέχνες και μάλλον πρέπει να ελεγχθούν γνωστικώς.

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Μονόλογος

                                                              Σαν άνοιξη ξεπρόβαλες
                                                              στην πνιγηρή ζωή μου,
                                                              ανθίσανε τα γιασεμιά
                                                              κι οι κρίνοι στην αυλή μου.

                                                              Σαν καλοκαίρι έμεινες
                                                              που θάλασσα μυρίζει,
                                                              η ανάσα σου για κύμα μου
                                                              που την καρδιά ποτίζει.

                                                             Φθινόπωρο δεν ήθελα 
                                                             να'ρθει γιατί φοβάμαι
                                                             πως θα ξεσπάσουνε βροχές
                                                             και πάλι μόνος θα'μαι.

                                                             Κι ήρθε ο χειμώνας ο βαρύς
                                                             με χιόνι και σκοτάδια,
                                                             με κύκλωσαν τα σύννεφα
                                                             και που ψυχή για χάδια...

                                                             Ας έρθει πάλι η άνοιξη
                                                             ας έρθει καλοκαίρι,
                                                             να ζήσω την κατάνυξη
                                                             με το δικό μου ταίρι.

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Εμπειρίες

Αχ! τί κρίμα να ελπίζεις και άλλα να'χεις στην καρδιά σου
και όλα μάλλον σάρκα παίρνουν δίχως τη μικρή λαλιά σου.

Αχ! τί άδικο που είναι τόσο δίκαιο πάντα να'χεις
κι άλλοι πάντα δίκιο να'χουν που δε θέλουν να υπάρχεις.

Αχ!τί ψεύτικο που μοιάζει μπράβο νέε όταν σου λένε
να γελούν με τα δεινά σου και με τις χαρές να κλαίνε.

Αχ!τί σέρτικο που δείχνει όλους να κοιτάς στα μάτια,
και όλοι μπρος στη λεβεντιά σου νέε να γεννούν κομμάτια.

Αχ!πώς θα'θελα να γίνει λίγο αλλιώτικος ο κόσμος
οι κακοί να γίνουν στάχτη να τους κάψει ο κοσμονόμος.

Α!πώς θα'θελα να υπάρχει μια βουβή φωνή  μονάχα,
να μου λέει για τα δικά σου και για όσα ίσως θα'χα.

Αχ!τα βράδια πώς σε θέλω και πώς θα'θελα να έρθεις,
να σου λέω τα μυστικά μου να σου δίνω υποσχέσεις.

Αχ!τί  άλλο θε μου να'βρω να ρωτήσω τους διαβάτες,
πόσο με λυπούν τα μισή και του νόμου οι προστάτες.

Αχ!και πόσα βράδια κλαίω στο φεγγάρι σα μιλάω,
πόσα φύγαν καλοκαίρια και για πόσα θα πονάω;

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Απ'το βάθος του χρόνου

Μου έλεγαν ραγιά για σκύψε το κεφάλι,
κι εγώ έβλεπα τον Κίμωνα κι αναθαρρούσα πάλι.

Μου έλεγαν το μέλλον μου φαιό πολύ και μαύρο,
κι εγώ έβλεπα τον Πλάτωνα θάρρος και ζήση να'βρω.

Μου έλεγαν γονάτισε και λόγο πια μη βγάλεις
κι έλεγα "Αλέξανδρε, γονάτισες τις Τράλλεις".

Μου έλεγαν δεν έμαθες τα πράγματα πως έχουν,
οι Έλληνες στις Πλαταιές και στη Σηστό θα τρέχουν.

Μου έλεγαν πως έσβησε του Έλληνα ο οίστρος,
γονάτισε στο Φίλιππο η Ιλλυριά κι ο Ίστρος.

Δεν ήξεραν οι αμαθείς Έλληνας τι σημαίνει,
βουλιάζει μια και στη στιγμή απο τα βάθη βγαίνει.


Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Αγάπησα έναν αϊτό..

Ένας αϊτός μου έμαθε στα ουράνια να πετάω,
το χάρο έκανα αδερφό και σ' ουρανό πατάω.

Ένα ανοιχτό λογαριασμό μου αφήσανε για χρόνια,
να χάσω τόσους αδερφούς και να γυρνώ στα χιόνια.

Μια γη πατρίδα να χαθεί και να γυρνά σα ξένη,
πληγή που χρόνια αιμορραγεί και πάντα έτσι μένει.

Αγάπησα έναν αϊτό που'χει φωλιά στα ύψη,
που δε φοβάται χάροντα και τη δική σας σήψη.

Αγάπησα έναν αϊτό που μ' έμαθε να κρίνω,
πότε να  λέω "Φτάνει Πιά" και πότε να εγκρίνω.

Χίλια με έμαθε καλά και του χρωστάω χάρη,
γιατί 'ναι πάντα γελαστός και πάντα παληκάρι.

Κουράγιο αδέρφια και θα'ρθει αυτή η Άγια μέρα
Ελλάδα- Κύπρος αγκαλιά να λένε καλημέρα.

Αφιερωμένο στο Σολομώντα Σολωμού και τον Τάσο Ισαάκ
που δολοφονήθηκαν στην Κύπρο.Δεν ξεχνώ.

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Λίγο κουράγιο ακόμη

Εμπρός λοιπόν, να κάνουμε τη μέρα πιο μεγάλη,
να πάρει θέση βασιλιά ο μέγας ήλιος πάλι.

Να σπάσει θέλω μια και δυο το νέφος απ'τον κόσμο,
και να μυρίσει απανταχού βασιλικό και δυόσμο.

Να πάψει το άθλιο κήρυγμα των υποτεταγμένων,
των πάντα πρόθυμων ανδρών και πάντα διεφθαρμένων.

Ποτέ πια ως τα άγρια σκυλιά βορά να μη ζητάμε,
όχι στο χώμα μα ψηλά στα ουράνια να κοιτάμε.

Λαβή σπαθιού στο αριστερό και στο δεξί γαρδένια,
στην κόψη αίμα να κυλά με όψη μεταξένια.

Και το λουλούδι αρχοντικό περήφανο και σένιο,
να μη θυμίζει το παλιό που'φυγε μαραμένο.

Και η καρδιά βασιλικός και κρίνο στον αιθέρα,
και από σπαθί πιο κοφτερή να σκίζει τη φοβέρα.

Κι όλοι μαζί σα μια γροθιά ο ένας για τον άλλο
έχουμε αγώνα Ιερό κι απ'όλους πιο μεγάλο.

Κι όλα του χθες τα αρπακτικά στάχτες να γίνουν τώρα
να τα συντρίψει ο κεραυνός και τα τα πνιξει η μπόρα.

Κι όλοι μαζί στο λιόγερμα να αλλάξουμε το γκρίζο
αρκεί το θάρρος να νικά τη διαφθορά νομίζω.

Και σαν τα ελεύθερα πουλιά που σκίζουν τον αέρα
ελεύθερη και η ψυχή να ξεκινά τη μέρα.

Κι η νύχτα σα τη μάνα γη το σώμα να αγκαλιάζει
πόση τιμή το δάκρυ σου αν από αγώνα στάζει... 



 

Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Αν γνώριζες Λεωνίδα...

Αν γνώριζες Μεγάλε Λεωνίδα, τι θα προέκυπτε σε τούτα δω τα χώματα 2500 χρόνια μετά, δε θα έπεφτες στα ιερά εδάφη των Μουσών και του Απόλλωνα...Κι ούτε θα στόλιζες έναν κατά τα άλλα άγνωστο πάσσαλο ασκάλιστο, που τόσο αστόχαστα την κάρα σου νυμφεύθη.Όχι βασιλιά Λεωνίδα, τη δεύτερη φορά που θα σταλείς στων Ιερών Θερμοπυλών το άγιο χώμα, μάχη ξανά μη δώσεις.Κι ούτε να στείλεις ξένο στην πατρίδα, σήμα τιμής να στείλει, γιατί θαρρώ ο Σιμωνίδης για σένα δεύτερη φορά ρυθμό δε θα χαράξει.
Λεωνίδα Λακεδαίμονα, ετούτη τη φορά προδότης Μαλιεύς δε θα'ναι ανάγκη.Το κάστρο από τα μέσα θε να πέσει......