Το Κύπριον Έπος

Τώρα που όλοι σώπασαν πρέπει εσύ να κράξεις
βορά να μη σε δώσουνε σε ειλημμένες πράξεις

Να πεις το "ΟΧΙ" δυνατά και να τ'ακούσουν όλοι
να τρίξουνε συθέμελα η Ρούμελη κι η Πόλη

Να βγάλεις απ'τη  λησμονιά το ήθος και τα θάρρος
να γίνεις της αντίστασης ο πιο γενναίος φάρος

Να γίνεις το παράδειγμα να μιμηθούν οι άλλοι
θέλει αρετή  η λευτεριά και παιδεμό τα κάλλη

Να πεις πως φτάνει ως εδώ και παραπέρα όχι
να είσαι πάντα αγωνιστής το ριζικό σου το'χει

Να δουν ψυχή το τί θα πει και τί καρδιά σημαίνει
ο πόνος που χεις στην καρδιά τα αρπακτικά ευφραίνει

Να δείξεις πως έχεις παλμό και όνομα αντρίκιο
είναι μαζί σου οι καιροί και των θεών το δίκιο

Να βάλεις λίγο πλειω παλμό και ορκό βαρύ σου δίνω
πως θα νικήσεις νήσε μου, της Μεσογείου κρίνο...

Ανατολικόν

Κοιμήσου εσύ κι η νιότη σου για τ'άλλα όλα φροντίζει
Κοιμήσου εσύ κι ο Αυγερινός τη στράτα σου ραντίζει

Χίλια λιβάδια και σταθμούς στον ύπνο σου θε να'βρεις
Χίλιες στεριές χίλια νερά και πώς να τα προλάβεις

Πολλά να σου'ρθουνε καλά στου ονείρου σου το δρόμο
Πολλές να βρεις νεράιδες να μη σ'αφήνουν μόνο

Στο φως να βγεις του φεγγαριού και στ'ήλιου τη γαλήνη
Στο φως οι αγγέλοι τραγουδούν και πλέκουν την ειρήνη

Ζεστή γωνιά να πας να'βρεις και να καθήσεις μέσα
Ζεστή γωνιά και στην ψυχή να μπουν όσα σ'αρέσαν

Καλό ταξίδι αγάπη μου και στο στρατί σου άνθη
Καλό ταξίδι συντροφιά στα ύψη και στα βάθη

Να μην ξεχάσεις όλα αυτά που λέγαμε παρέα
Να μην ξεχάσεις πως γεννούν και τ'άσχημα ωραία

Κοιμήσου εσύ κι η νιότη σου για τ'άλλα όλα φροντίζει
Κοιμήσου εσύ κι ο Αυγερινός τη στράτα σου ραντίζει

Πόσο μα πόσο ζωντανή είναι η ιστορία; -Θουκυδίδης-

     Ο γιος του Ολόρου από τον Άλιμο, ονόματι Θουκυδίδης, θέλησε να καταγράψει τον πόλεμο μεταξύ , όχι απλώς των Αθηναίων και των Λακεδαιμονίων, αλλά τον πόλεμο μεταξύ ενός φιλοαθηναϊκού συνασπισμού δυνάμεων από τη μία κι ενός φιλολακεδαιμονιακού-ή έστω αντιαθηναϊκού-από την άλλη.Το ζήτημα σε τούτη τη στιγμή δεν είναι αυτό.
    Το ζήτημα είναι το πόσο επίκαιρη είναι η επιταγή του ιστορικού για την αποδοχή του αναλλοίωτου της ανθρώπινης φύσης, κάτι που μοιραία σημαίνει πως τα ανθρώπινα πράγματα επαναλαμβάνονται κατ'αναλογία.

Θα επικαλεστώ εδώ δύο-υπάρχουν τόσα άλλα στις Ιστορίες του-, που μαρτυρούν το πόσα μα πόσα θα μπορούσαμε να είχαμε μάθει από την πρώτη αυτή μεγάλη εμφύλια διάμαχη των Ελλήνων -καταχρηστική η επιλογή των τελευταίων όρων-
1) Στα 426π.Χ. η Αθήνα θέλησε να θέσει τέρμα στις ανεδαφικές ελπίδες των Μηλίων για ειλικρινή-μάλλον ή ήττον- ουδέτερη και ανένταχτη στάση.Το βασικό επιχείρημα των Αθηναίων ήταν τόσο πολύ κυνικό και τόσο πολύ ρεαλιστικό- νατουραλιστικό θα έλεγα-, που ακούγεται τόσο ωμό και αλαζονικό για μια ανεπτυγμένη κοινωνία μα τόσο επίκαιρο για τη δική μας υπανάπτυκτη:Το δίκαιο του ισχυροτέρου.Πολύ απλά οι Μήλιοι θα έπρεπε να υποταγούν στα αθηναϊκά σχέδια, γιατί η Αθήνα ήταν ισχυρότερη.-γαι χίλιους δύο λόγους-Μάλιστα το επιχείρημα αυτό το έχουν ήδη επικαλεστεί, προστά στους Λακεδαιμόνιους και τους συμμάχους τους, λίγο πριν ο Αρχίδαμος πάρει το λόγο και εκστομίσει ένα λόγο Διαφήμιση της λογικής, σύνεσης, σκέψης,ρεαλισμού,στρατηγικής και σωφροσύνης.Είπαν τότε στους εν δυνάμει εχθρούς ότι πολύ απλά, δικαιολογημένα έχουν  τη θέση που έχουν διότι απλώς είναι ισχυρότεροι...-κάνουν μνεία στο πως έγιναν τέτοιοι, χωρίς όμως διάθεση απολογισμού, πολύ απλά γιατί είναι ισχυρότεροι-...
2)Από την άλλη έρχεται ακριβώς ο βασιλέας Αρχίδαμος, να δώσει την πιο απλή απάντηση στον έφορο Σθενελαΐδα και τους συν αυτώ, ότι πολύ απλά για να αναλάβουν πόλεμο...πρέπει να είναι άρτια προετοιμασμένοι.Διότι η Σπάρτη δεν είχε ούτε ναυτικό, ούτε ανθηρά δημόσια ταμεία,ενώ από την άλλη η Αθήνα μπορούσε να εισάγει τα αγαθά πανταχόθεν -βλ Ιωνία-Θράκη ενδεικτικά-

Καταλήγω:η άποψη που ασφαλώς επικράτησε ήταν αυτή του Αρχίδαμου, ελαφρώς παραλλαγμένη.Η αλλαζόνας Αθήνα-πόσο μα πόσο μακρινή έμοιαζε η Περίκλεια σύνεση ,μόλις το 425 στην Πύλο,αναλαμβάνει ευθύνες που μακροπρόθεσμα δεν μπόρεσε να τις αντέξει.

Έτσι και σήμερα η Ελλάδα, εκτίθεται σε κινδύνους και ατραπούς που όχι μόνο δεν την αφορούν, όχι μόνο δεν είναι επωφελείς αλλά τη βουλιάζουν σε μια τάφρο από την οπόια λείπει αφενός ο πάτος αφετέρου η έξοδος διαφυγής.Λείπει δε και ο σύγχρονος Αρχίδαμος, ο οποίος θα πρότεινε εκείνη την πολιτική που θα λάμαβανε υπ'οψιν τα δικαιώματα μα και τις δυνατότητες...