Με το αίμα μου -Ο Θρύλος Μανόλης Μπικάκης-

Πόσα θα 'δες έμπροσθεν σου απορώ και που το λέω
σα μετράω τις πληγές σου για τους άλλους μόνο κλαίω.

Δυνατός σαν απ' ατσάλι και γενναίος σα Μυθριδάτης
δε σε χώραγε η Ελλάδα κι ο πελώριος Ιαξάρτης.

Θρύλος έγινες στην Κύπρο μοναχός και διψασμένος
σε υποτίμησε ο εχθρός σου μα γελάστηκε ο καημένος!

Δε ρωτήσανε να μάθουν με τι κράμα σ'έχουν φτιάξει,
άγριος άνεμος γεννήθης που πελάγη έχει ταράξει.

Δοξασμένος στρατιώτης και ως Έλλην αντρειωμένος
πάντα ανίκητος στη μάχη μα απ'τους "φίλους" προδομένος

Όλοι οι έφεδροι στο στόμα το όνομα σου τραγουδούμε
και το φίλο που εχάθη νοερά πάντα πενθούμε.

Και στους γιους μας να διδάξουν οι δασκάλοι τ'όνομα σου
να κερδίσουν απ'το θάρρος μα κι απ'την παληκαριά σου..

Αφιερωμένο στον Έλληνα καταδρομέα Μανόλη Μπικάκη
που έγινε θρύλος, πολεμώντας κατά του Αττίλα
στα εδάφη της Κύπρου.
Αφιερωμένο και στον ανώνυμο Έλληνα έφεδρο, που άφησε κάτι από
το είναι του, την ίδια περίοδο, στην ματωμένη Κύπρο...

Εν λευκώ

Πού καιρός για τα τραγούδια πού καιρός για ήλιου φως
φύγανε τα χελιδόνια κι άλλαξε άρδην ο καιρός.

Πού να βρεις απάγκι Θε μου, πού τις μέρες σου περνάς
συ είσαι κύμα που παλεύει κι από τ' όνειρο φυγάς.

Πού γυρνάς σε ποια πατρίδα, ποια ξενύχτια καρτεράς
σε κουράσαν τα βαρίδια στην καρδιά που κουβαλάς.

Πού το βλέμμα σου να γύρεις, τί να έδεις προτιμάς
δεν ανοίγουνε οι θύρες μιας κατάκλειστης καρδιάς.

Πού να πας να βρεις γαλήνη, σε ποια ξένη αγκαλιά
τα βαρέθηκες τα πρέπει και τα ψεύτικα φιλιά

Πού μωρέ να βρεις συμπόνοια, ποια ευχή θα σου δοθεί
το παιχνίδι έχει λήξει και η νίκη έχει κριθεί.

Πού θα σ'έβρει τ' αύριο πες μου σε ποια γη και πια στεριά
αφού ξέχασες να αφήσεις τον καημό σε μια  μεριά..

Πού η μνήμη σου να μείνει, σε ποιο τόμο ποιας σειράς
κι αν σου δόθηκαν παλάτια μοναχός σου τα χαλάς..!!!

Πού κριτής για να σε κρίνει δίχως να σε λυπηθεί
αφού όλοι σε μισούνε και καμιά δε σε ποθεί...