Στο μεταξύ

Κι αν ψάχνεις να'βρεις στο χαμό συνοδοιπόρους
να το θυμάσαι, σε ταξίδι αλαργινό πως πας.
Για  τους Θεούς και τους ανθρώπους είσαι ξένος
μα και στα μάτια του εχθρού πιο ταπεινός
Έχεις ξεπέσει στων συντρόφων σου τα μάτια
και στα δικά σου, ξένο είδωλο κοιτάς.
Δις θα φωνάξεις μα του κάκου, παντού ερημιά,
και ξένη ηχώ αντιλαλεί στο αρχοντικό σου.
"Είδες;" θα πεις, "Όλοι το έλεγαν εχθές, μόνος θα μείνω,
μα εγώ γελούσα γοερά και νευρικά."
Τώρα θα μάθεις και να κλαις μικρέ επαίτη
και να γυρνάς με το μυαλό σου στο εχθές
Κι ένας κριτής θα περιμένει να σε κρίνει
για ό,τι έχεις κάνεις ή ό,τι σκέφτηκες να πεις..
Κι αν θα σκοντάψεις, Ω! τί κρίμα, Ω! αλήθεια,
σε μια στιγμή από τα πάνω κάτω μόνος να βρεθείς.
Μη φοβηθείς, μα να θυμάσαι ελπίδα έχεις
πίσω να'ρθεις φτάνει ξανά να σηκωθείς....

Χρυσόσκονη

Να μην με ψάχνεις στα πολλά, τα φώτα και τ'ασήμια
διστάζω να'μαι στους πολλούς, φοβάμαι την ασχήμια.

Ποτέ μην πεις πως καρτεράς να δεις λαχτάρα τ'είναι
να δεις ζωή να΄χάνεται και να φωνάζεις "μείνε"..

Με δάκρυ και με βάσανα  να μη μετράς τις ώρες,
αφού μαζί μας έβρισκαν οι κεραυνοί κι οι μπόρες.

Και στην κορφή του φεγγαριού τί τάχα να γυρεύεις,
γιατί με πράγματα άγνωστα τη νιότη σου παιδεύεις;

Κι αφού την πλάση αφουγκραστείς και νιώσεις τη γαλήνη,
άραγε κάποια προσευχή για μένα να έχει μείνει;

Με τί μυαλό με τί ψυχή για πες μου να ελπίζεις,
χίλια μας βρηκαν κύματα, μα με άλλους αρμενίζεις.. 

Και στο επόμενο στενό που τάχα με πετύχεις
μια καλημέρα ας μου'λεγες και ύστερα ας φύγεις...