Χρυσόσκονη

Να μην με ψάχνεις στα πολλά, τα φώτα και τ'ασήμια
διστάζω να'μαι στους πολλούς, φοβάμαι την ασχήμια.

Ποτέ μην πεις πως καρτεράς να δεις λαχτάρα τ'είναι
να δεις ζωή να΄χάνεται και να φωνάζεις "μείνε"..

Με δάκρυ και με βάσανα  να μη μετράς τις ώρες,
αφού μαζί μας έβρισκαν οι κεραυνοί κι οι μπόρες.

Και στην κορφή του φεγγαριού τί τάχα να γυρεύεις,
γιατί με πράγματα άγνωστα τη νιότη σου παιδεύεις;

Κι αφού την πλάση αφουγκραστείς και νιώσεις τη γαλήνη,
άραγε κάποια προσευχή για μένα να έχει μείνει;

Με τί μυαλό με τί ψυχή για πες μου να ελπίζεις,
χίλια μας βρηκαν κύματα, μα με άλλους αρμενίζεις.. 

Και στο επόμενο στενό που τάχα με πετύχεις
μια καλημέρα ας μου'λεγες και ύστερα ας φύγεις...