Κοντολογίς

Κουρασμένο μου σπουργίτι
ψάξε να βρεις μια φωλιά
δύσκολο να στήσεις σπίτι
στου καιρού την καταχνιά.

Ατσαλένια η θέλησή σου
μα το ρίγος σε νικά
Αχ! να μέρωνε η ψυχή σου
με όλα όσα δε τολμά.

Τρομαγμένη μου ελπίδα
τί σε κάνει και λυγάς
πάει σε κάρφωσε η λεπίδα
και με αίματα γυρνάς.

Νικημένο μου φεγγάρι
αμυδρά σκορπάς το φως
πάρε νότες και δοξάρι
εξω απ' τα γιατί και πώς.

Μαραμένη μου βιγκόνια
και καστράκι του γιαλού
σε γεράσανε τα χρόνια
και σε πήγανε αλλού.

Μακρινή μου κι άγια εικόνα
τώρα τάχα που γυρνάς
έπεσες στον προμαχώνα
απ'τα πάθη της καρδιάς...!