Απ'το βάθος του χρόνου

Μου έλεγαν ραγιά για σκύψε το κεφάλι,
κι εγώ έβλεπα τον Κίμωνα κι αναθαρρούσα πάλι.

Μου έλεγαν το μέλλον μου φαιό πολύ και μαύρο,
κι εγώ έβλεπα τον Πλάτωνα θάρρος και ζήση να'βρω.

Μου έλεγαν γονάτισε και λόγο πια μη βγάλεις
κι έλεγα "Αλέξανδρε, γονάτισες τις Τράλλεις".

Μου έλεγαν δεν έμαθες τα πράγματα πως έχουν,
οι Έλληνες στις Πλαταιές και στη Σηστό θα τρέχουν.

Μου έλεγαν πως έσβησε του Έλληνα ο οίστρος,
γονάτισε στο Φίλιππο η Ιλλυριά κι ο Ίστρος.

Δεν ήξεραν οι αμαθείς Έλληνας τι σημαίνει,
βουλιάζει μια και στη στιγμή απο τα βάθη βγαίνει.