Γράμμα από το Λαζαρέτο

Εδώ θα μείνουμε εμείς...
Για μας κανείς ίσως δε μάθει...
Ένα τραγούδι μόνο ας λέγαμε μαζί..
Πριν το ξημέρωμα αν θες, γιατί η αυγή προβάλλει...
Φωνές ακούω τις αυγές..Και με τρομάζουν οι φωνές..
Πες μου πως δε θα φύγεις..
Μα με τρομάζουν κι άλλα φίλε κι αδερφέ..
Και το σκοτάδι και το χλωμό σου χνώτο..
Σκοτείνιασε ξανά.. Και πάντα σκοτεινιάζει..
Λες και δε ξημέρωσε ποτέ στο Λαζαρέτο..
Μα καρτερώ εκείνο πάλι να φανεί..
Το χέρι..Και τούτη τη φορά να δείξει εμένα..
Ω! Τί χαρά και τί ηδονή..
Ήρωας θα γίνω, με ήρωες αντάμα...
Γράμμα ίσως άλλο να μη γράψω...
Μα ένα είναι βέβαιο μοναχά..
Μυαλά και πίστη δε θ΄αλλάξω..
Μονάχα το κορμί μου θα μείνει εδωνά..
Μα η καρδιά μου, αέρας είναι και πετά..
Ελάτε πάλι απόψε αδελφοί μου..
Απόψε θα πλαγιάσουμε...
Μονάχα ένα σας ζητώ...
Όσοι τα μάτια σας κρατήσετε ανοιχτά..
Ένα λουλούδι για όσους λείπουν να κρατάτε...
Γεια και χαρά σου ματωμένο Λαζαρέτο..

(Άκουσες φίλε;
Κάποιοι αρχίσανε να ψάχνουν...
Ίσως πάλι τραγουδήσουμε τα βράδια..)