1η Σφραγίδα

Κι ανεταράχθη το ιερό και βγήκαν οι αγγέλοι
και όλοι μπροστά στο χαλασμό ανέσπαν τα μαλλιά τους
Μα των ανθρώπων η φυλή ανώριμη αγέλη
και δε διαβάσαν το χρησμό που άνοιγε μπροστά τους..

Και ανεταράχθη το ιερό και λιώσανε τα άνθη
και όλο και έβγαιναν ορθά τα λόγια του προφήτη
Πόσο φοβάται η ψυχή τα πιο τρανά της βάθη
σαν που στο δρόμο αποστροφάς τον πιο σκληρό αλήτη..

Και ανεταράχθη το ιερό και λόγια αγίων βγαίνουν
Και οι αγίοι ,ναι ώ ναι, ψαλμούς παλιούς προφέρουν
Τα τάματα ξαστόχησαν και στα κιτάπια μπαίνουν
γιατί οι καλοί απ'τους κακούς καθόλου δε διαφέρουν..

Και ανεταράχθη το ιερό, εκεί να δεις τον τρόμο
τα χερουβείμ-τα σεραφείμ κρυφτήκαν μα του κάκου
Όπου κρυφτείς πάντα ο εχθρός θα βρει τον ίδιο δρόμο
μα είναι ντροπή απ'τη ζωή να θέλεις του θανάτου..

Και ανεταράχθη το ιερό;Αυτό μας το'χαν κρύψει
κι όλοι μπροστά στη συμφορά μοιάζουνε σα γελοίοι!
Πόσο σου έπρεπε δειλέ να λιώσεις μες στη σήψη
μα σε κρατούσαν στον αφρό του κόσμου οι πιο αστείοι..