Λόγια ψυχής

Πουλάκι της Ανατολής
που απ' αγάπες ξέρεις
στο πένθιμο της ζήσης μου
Ανάσταση να φέρεις..

Στην Άνοιξη της νιότης της
να πλέξεις το στεφάνι
το πόσο θέλγει η όψη της
ο νους σου δεν το βάνει..

Κι αυτή θαρρώ με αγαπά
μα δε τολμά να τό'πει
η μοίρα μου μας κυνηγά
και τρέχει στο κατόπι..

Μα εγώ θαρρώ θα σμίξουμε
παρέα μ'αγάπης άσμα
στο χθες πέτρα ας ρίξουμε
και στου καημού το χάσμα..

Κι αν λίγο αντέξει η αγάπη μας
εγώ θα είμαι εντάξει
αξίζει το ταξίδι μας
κι όχι τί λέει η τάξη..
 
Κι αν κάνω ακόμη προσευχές
κι όλα τα βλέπω άσπρα
είναι που ανθίζουνε Μυρτιές
στης Άνοιξης τα κάστρα..